Klik op het toestaan van cookies om de playlist te beluisteren

Jason Thorpe Buchanan

Hij is een kind van zijn tijd, Jason Thorpe Buchanan (1986). Hij groeide op met rockmuziek en aan films ontleent hij nieuwe compositietechnieken. “Ik zou niet zeggen dat rockmuziek een grotere invloed op mij heeft dan klassiek maar het greep mij eerder. Haar intensiteit.”

“Ik ben geïnteresseerd in geluid. Ik hou van geluid. Van jongs af aan wilde ik uitvinden, dingen opbouwen.” Het past in Buchanans muzikale benadering, die hij ontleent aan rock. Door het te bestuderen, waarderen, uit te voeren en op te nemen werd hij gegrepen door de gelaagdheid in klank en luisteren. “Dat verschilt van componisten die zijn opgegroeid in de klassieke traditie. Er zit een feedbackloop in het opnameproces van overdubben. Laag voor laag ontstaat een nummer; een muzikant reageert steeds op iets dat al eerder is opgenomen. Daardoor is het directer en tastbaarder. Ik denk altijd na over de relatie tussen de verschillende klanklagen. Zo luister en ik naar muziek en zo heb ik altijd geluisterd.”

Muziektheater bekijkt hij als een film, het mag sneller en gelijktijdiger. Multimedia opent de deur voor wat hij noemt ‘filmische tijd’ [cinematic time (voor vert.)]: “In opera of theater heeft tijd de neiging erg traag te bewegen. Ik wil scherpere sneden, meer contrast, snelheid: muziek en uitvoerders van een haast schizofrene kwaliteit. Dat is veel eenvoudiger te doen in film. Multimedia en elektronische bewerking bieden die mogelijkheid.”

Aan de hedendaags gecomponeerde muziek uit Europa werd Buchanan pas vrij laat blootgesteld. “Stockhausen of Ligeti kende ik wel maar nauwelijks levende componisten. Zonder enig besef was ik cultureel gezien erg geïsoleerd. Dankzij een beurs kon ik in 2012 in Hamburg studeren. Binnen een jaar ging ik van nul naar ik weet niet waar!” Zijn Duitslandreis plaatste hem in een context en vormde zijn zelfbewustzijn. “Ik heb mijzelf heruitgevonden in Duitsland. Daar kon ik buiten mijzelf zijn. Ik heb er anders leren denken, zowel over kunst in het algemeen als over mijn eigen compositorische werkwijze. Dat wil ik ook in mijn muziek. Heel bewust tart ik conventies en probeer ik mensen uit hun comfortzone te halen. Ze confronteren met hun ideeën en voorkeuren om hun ideeën te herzien. Veel nieuwe muziek wordt gezien als lelijk. Maar waarom is het niet mooi? Ik denk dat schoonheid gevonden kan worden in elk geluid.”

Foto © Anna van Kooij