De Amerikaanse elektronische-muziekpionier, componist en accordeonist Pauline Oliveros won in 1962 de Gaudeamus Award voor haar koorstuk Sound Patterns.
Oliveros studeerde op dat moment aan de Universiteit van Houston, samen met onder meer Loren Rush en Terry Riley. Voor haar stond Gaudeamus symbool voor een manier van componeren die ze nog aan het ontdekken was. Zoals ze destijds zei: “Mijn bezoek aan Gaudeamus is voor mij de eerste kennismaking met de Oude Wereld.” Uiteindelijk verliet ze die Oude Wereld ten faveure van een heel nieuwe manier van luisteren en muziek maken, waarbij ze veelal gebruik maakte van elektronica en haar accordeon.
Tijdens de Muziekweek werd Sound Patterns uitgevoerd door het NCRV-vokaalensemble en volgde ze onder meer de analysecurcus van jurylid György Ligeti, die in de foto hieronder rechts van Oliveros staat.

Vlnr Enrique Raxach, Raymond Baervoets, Antonio Ruiz-Pipó, Pauline Oliveros, György Ligeti, Elmar Seidel en Ton de Kruyf
De artistieke richting die ze later in haar carrière koos doopte ze Deep Listening, een sterk op meditatie en mindfulness gebaseerde filosofie waarin luisteren en aandacht centraal staan. In deze korte lezing uit 2015 geeft ze een introductie tot dit begrip:
Gaudeamus was niet alleen betrokken bij het begin van Oliveros’ carrière; haar allerlaatste optreden was een door Gaudeamus gecureerd optreden tijdens het festival Le Guess Who? in 2016, twee weken voordat ze overleed op 25 november 2016. De foto rechts bovenaan deze pagina werd tijdens dit optreden gemaakt door fotograaf Tim van Veen.
Tijdens het openingsconcert van de Gaudeamus Muziekweek 2020 door Asko|Schönberg kwam Oliveros ook weer voorbij. Pianist Pauline Post liet haar piano even met rust en voerde met groente, hakmes en een vijzel Oliveros’ fascinerende stuk Kitchen Symphony “Pea(ce) Soup” uit.