De muziek van Stylianos Dimou (1988) draait zowel om het grote gebaar als om uiterste precisie. “Dat is net als in de natuur. Je kijkt naar iets, de zee of een bos bijvoorbeeld, en krijgt een eerste indruk. Maar als je dichterbij komt en inzoomt en inzoomt zie je een verbijsterende wereld vol kleuren en vormen.”
Dimou trekt structuren op die stuk voor stuk bestaan uit ontelbare kleine deeltjes. Samen vormen al die stukjes bewegende lijnen. “Het is erg belangrijk dat ik in Griekenland vlak bij de zee ben opgegroeid. Dicht bij de natuur. Daarom houd ik van gebogen lijnen en golven.” Gelijksoortige structuren kenmerken ook zijn werkproces. Zijn schetsen en partituren ogen als een vloeiend lijnenspel vol curves, schaduwen, hoeken en scherpe bochten. “Een van de fundamentele stappen in mijn compositorische proces is tekenen. Daar besteed ik veel tijd aan. Het is een soort metafoor die ik probeer te realiseren. Hoe verhoudt het beeld zich tot het klinkende resultaat? Het is geen een-op-eenvertaling maar een manier om het karakter van een beeld uit te werken. Tegelijkertijd gaat het om zelfbegrip en zelfrealisatie: hoe ontstaan de lijnen en beelden en welke intensiteit ze dragen. Ik ervaar ze en laat ze feedback geven. Dat is een dominoproces waarin het materiaal zelf nieuw materiaal genereert.”
Het lijkt om een vloeiende beweging te gaan, een grote gebaar: effectbejag. Maar dat is slechts een kant van het verhaal. Heel bewust zoekt hij contrasten. “Ik geloof echt in harmonie. Maar niet op een traditionele manier. Het is de harmonie van het naast elkaar bestaan. Zoals in de natuur. Ik heb veel gedoken vroeger, tot dertig meter onder het wateroppervlak. Ik ervoer de stenen, de stroming, vissen, het water om mij heen. Harmonie kan iets heel simpels zijn. In de buitenwereld bestaan verschillende dingen op mysterieuze wijze naast elkaar. Dat is soms heel contrasterend. Ik probeer een organisme te creëren waarin allemaal heterogene elementen een geheel projecteren. Dat is precies waar het om gaat. Het is een oxymoron: een groot gebaar zo gedetailleerd uitgewerkt.”
Dimou werkt op het microscopische af. “Maar wie geeft daar nog om? Om al die brokjes informatie om ons heen? Alles is doelgericht, op onmiddellijk resultaat. Mijn stukken zijn een organisme waar allemaal details in verborgen zitten. Maar ze zijn altijd aanwezig, zoals in een microkosmos.”
Foto © Anna van Kooij