Utku Asuroglu (1986) was een echte laatbloeier. Pas op zijn zeventiende nam hij plaats achter de piano. En direct zette hij de geschreven noten naar zijn hand. “Ik begon de muziek te veranderen. Zo moet het niet. Kleine stukjes aanpassen en wijzigen. Zo begon ik mijn eigen muziek te schrijven.”
De Turkse componist is een wikker en weger. Over niks is hij zeker. Hij vertelt over de vogels rond zijn appartement, The Beatles, Fjodor Dostojevski, Charles Mingus en Salvatore Sciarrino. Of zij invloed hebben op zijn muziek? “Ik weet het niet. Ik twijfel aan alles. Als ik ja zeg, dan weet ik het niet. Als ik nee zeg, dan weet ik het ook niet. Het is intuïtief. Misschien is er een effect maar dat is niet zonneklaar.”
Asuroglu’s wereld wankelt. Zij balanceert op de grens van verbeelding en werkelijkheid. “Deze eeuw maakt mij licht paranoïde. Maar, op een goede manier!” De componist zoekt, twijfelt en stelt vragen over alles om hem heen. Dat stopt hij in zijn muziek. Tijdens ons gesprek werkt hij aan ‘Capitaine Nemo,’ zijn nieuwste stuk gebaseerd op de gelijknamige kapitein uit Jules Vernes ‘Twintigduizend mijlen onder zee’. Zijn vader introduceerde hem in de fantasmata van Verne. Het fascineert hem. Enerzijds de schrijver als jeugdheld. Anderzijds hoe fantasie de werkelijkheid doet wankelen: “soms neemt de wereld een erg voorspelbare route. Ik raak dan extreem verveeld. Dan denk ik liever aan Verne. Is dit mogelijk? Is het echte fantasie of is het werkelijk? Daar houd ik van: hoe die twee bij elkaar komen.”
Droombeelden keren veelvuldig terug in Asuroglu’s werk. “Ik denk vaak aan dat wat niet bestaat. Dinosauriërs of lees Stephan Hawking. Volgens hem heeft de mens hier weinig tijd en moeten we de aarde inruilen voor een andere planeet. Wat gebeurt er als er een dinosaurus komt of bij een buitenaardse aanval? Dat klinkt misschien banaal, maar zo’n situatie is voorstelbaar. Ik denk daar serieus over na. Wat als we de mogelijkheid hebben om naar andere planeten te gaan? Vandaag ben ik op Mars, in het weekend ga ik naar Venus of Jupiter. Hoe verandert dat ons kapitalistisch systeem? Dat heeft op het eerste gezicht niets met muziek te maken maar het veroorzaakt wel een muzikaal idee. Als componist kijk ik naar de maatschappij, naar mensen en het leven. Daar wil ik iets mee.”
Foto © Anna van Kooij