100. is een expositie. Voor het beeld van 100.werden bij toeval honderd plaathoezen met vrouwen op de voorkant uitgekozen en werd de rest weggeschuurd. De korrel van het schuurpapier liep uiteen van 60 tot 320. Voor de muziek van 100. werden honderd platen gesampled. Uit deze samples ontstonden twee composities. Voor 100. is deze muziek op honderd nieuwe platen geperst, ieder met een eigen handgemaakte hoes. Iedere dag verschijnt hier een nieuwe plaathoes online.
De titel van 100. verwijst naar Max Ernsts boek La femme 100 têtes, de eerste roman gemaakt met collagetechnieken. Hardop uitgesproken klinkt de titel als ‘De honderdkoppige vrouw’ of ‘De vrouw zonder hoofd.’ Net zomin als de toekomst staat het verleden vast. Door bestaand materiaal in een ander daglicht te plaatsen verandert de geschiedenis. Iedere hoes, iedere plaat, is een ode aan het verleden; alle honderd gezamenlijk vormen ze een monument voor de toekomst.