Mees (2000, Nederland) creëert poëtische werelden waarin een publiek langzaam kan verdwijnen. Werelden waarin alle geluid, de muziek, de schilderachtige beelden en beweging in dienst staan van de bijna heilige ervaringen. Muziek en beweging vloeien in elkaar over en tonen ons hoe onscheidbaar verbonden ze zijn. Zijn voorstellingen zijn altijd locatiegebonden, waarbij Mees een combinatie van (live) muziek, beweging en ruimte onderzoekt. Mees richt zich sterk op de relatie tussen mens en het ding dat wij 'natuur' noemen. Hoe we zo los zijn gekomen van deze aarde, haar bewegingen, luidheid en stilte, terwijl we er nog steeds altijd op (en ermee) leven en er altijd een deel van zijn.
