Klik op het toestaan van cookies om de playlist te beluisteren

terug naar nieuwsberichten

Natte Inkt (1) Eva Beunk

Tijdens de vele concerten in het Gaudeamus Festival klinken ook veel nieuwe werken waarvan de inkt nog maar net droog is. Wij gingen in gesprek met een aantal componisten die vertellen over de compositie die zij in opdracht van ons geschreven hebben. Als eerst spraken we met Eva Beunk. Haar nieuwe stuk Pinocchio wordt uitgevoerd door Michela Amici en Elisa de Toffol op donderdag 9 september in Podium Hoge Woerd.

Eva vertelt me dat ze van jongs af aan al wist dat ze het allerliefst kunstenaar wilde worden. Alleen in welke vorm, daar was ze nog niet uit. Door haar muzikale familie kwam ze al in haar vroege jeugd in aanraking met muziek. Rond haar zevende begon ze dan ook met trompetlessen, en al snel ging ze naast het muziek maken ook muziek schrijven. Ze maakte kleine composities voor haar vader, zus en zichzelf. Vanaf die tijd is ze blijven componeren voor familie en medeleerlingen. In 2017 startte ze op het conservatorium met de bachelor compositie, om haar passie nog verder te ontwikkelen. Dit jaar studeerde ze af. “Maken is een deel van wie ik ben.”

Toen Eva de opdracht kreeg om voor Michela Amici en Elisa de Toffol een stuk te creëren, werd ze meteen enthousiast. Ze heeft al jaren ideeën over het maken van spelachtige stukken, waarin interactie centraal staat en er veel vrijheid is voor de muzikanten. Deze opdracht was een uitgelezen kans om dit concept nog verder uit te werken. Gelijk wist ze dat ze iets wilde doen met het feit dat er weer live publiek bij kan zijn: “Omdat het doel was om de compositie meerdere keren uit te voeren, wilde ik iets maken wat elke keer anders is. Dit maakt het voor de muzikanten ook heel leuk om vaker te spelen.”

Vanaf het eerste moment was er goede samenwerking met Michela en Elisa. Met hen stemde ze af wat mooi klinkt, wat muzikaal wel en niet werkt, en op welke manier het comfortabel blijft voor de muzikanten. Eva voegt toe: “Michela en Elisa doen zelf veel oude muziek, dat wilde ik er ook in verwerken.” Gezien de bijzondere bezetting van het duo -barokharp en sopraan- was het componeren voor de barokharp nog wel een uitdaging. “Met het schrijven voor barokharp had ik nog niet veel ervaring, maar eigenlijk vind ik het nóg mooier klinken dan een moderne harp,” geeft ze toe. Toch ziet ze haar werk niet alleen als een compositie voor twee instrumenten: “Ik heb niet per sé voor harp en zang geschreven, maar echt voor Elisa en Michela.”

Over de vorm van de compositie wil ze nog niet te veel kwijt, omdat het publiek een grote rol speelt in de uitvoeringen, en de compositie gaat om willekeur en toeval. Ze verklapt alvast dat de basis van de compositie een set noten is, die bij elke uitvoering anders is, en door het publiek wordt gevormd tot een partituur.

Het uitgangspunt van de compositie is het vieren van live muziek. Na al die maanden waarin het live uitvoeren van een stuk niet mogelijk was, heeft Eva er voor gekozen een compositie te maken die juist alleen uit te voeren is met publiek en niet via een online streaming. “In de afgelopen maanden heb ik veel online concerten bekeken. Ik vond dat soms eigenlijk wel makkelijk en handig, maar het heeft me ook aan het denken gezet: wat voegt publiek nou eigenlijk toe bij een concert?”

Enerzijds gaat de compositie dus over de viering van het weer live mogen spelen, maar daar bovenop komt dat Eva wil laten zien, welke toegevoegde waarde live muziek, dus mét publiek, heeft. Daarbij creëert het stuk nog een onderliggende spanning, omdat het publiek veel macht heeft over de uitvoering. De publieksparticipatie kan ook voor het publiek op een manier ongemakkelijk zijn, dit brengt ook een soort spanning met zich mee.” Eva geeft toe het wel spannend hoe haar compositie gaat klinken in een grotere zaal, omdat de omstandigheden van de omgeving erg veel uitmaken voor de uitvoering. De verandering van locatie brengt een risico met zich mee. “Maar,” voegt Eva toe ,“ik heb er alle vertrouwen in dat Michela en Elisa er iets heel moois van gaan maken!”

Geschreven door Mirjam de Zwart